برای روزهای بعد

خطم رو عوص کردم و راه های ارتباطی رو بستم که خودم رو گول بزنم و بگم بهم احتیاج داره،با من حالش خوب می شه،داره زنگ می زنه،مسیج می ده،ولی من نمی بینم.الان نگرانمه!

خوش خیالی گاهی خوبه!

+خط قبلی رو الان واسه تست انداختم.زنگ نزده!

برای روزهای بعد...

من ژاندارکم.چرا ژاندارک؟چون بچه بودم یکی قصه ش رو برام تعریف کرد.گفتم می خوام ژاندارک بشم.درسته الان به اندازه سرایدار دبستانی که کلاس اول می رفتم هم موفق نیستم،ولی هنوز ژاندارک رو دوست دارم.پس اسمم ژاندارکه.ولی این دلیل نمی شه اسم خودم قشنگ نباشه.یعنی مثلن بلقیس و اینا نیست.مامان و بابای من اون موقعا تصوری که از خودشون داشتن یه چیزی بود تو مایه های استاد شفیعی کدکنی،برای همین تلاش می کردن اسم خیلی اصیل و زیبایی برای فرزند دلبندشون انتخاب کنن و این کار راحتی نبود،جوری که من تا سه ماهگی بی اسم بودم و با عنوان "بچه" خطاب می شدم و فامیل امید بریده بودن که برای روزهای بعد...ادامه مطلب